سالمرگ

نادر نادرپور (زادهٔ ۱۶ خرداد ۱۳۰۸ در تهران ـ درگذشتهٔ ۲۹ بهمن ۱۳۷۸ در لس‌آنجلس) شاعر، نویسنده، مترجم، فعال سیاسی-اجتماعی ایرانی و از اعضای کانون نویسندگان ایران بود.

او فرزند «تقی میرزا» از خاندان نادری‌پور (افشار) نوادگان رضاقلی میرزا پسر ارشد نادرشاه افشار بود. نادرپور دوره متوسطه را در دبیرستان ایرانشهر تهران تمام کرد و در سال ۱۳۲۸ برای ادامه تحصیل به فرانسه رفت. در سال ۱۳۳۱ پس از دریافت لیسانس از دانشگاه سوربن پاریس در رشتهٔ زبان و ادبیات فرانسه به تهران بازگشت

وی از سال ۱۳۳۷ به مدت چند سال در وزارت فرهنگ و هنر در مسئولیت‌های مختلف به کار مشغول بود.

نادرپور در سال ۱۳۴۶ در کنار تعدادی از روشنفکران و نویسندگان مشهور در تأسیس کانون نویسندگان ایران نقش داشت و به عنوان یکی از اعضای اولین دوره هیئت دبیران کانون انتخاب گردید.

نادرپور به زبان فرانسه آشنایی کامل داشت و شعرها و مقاله‌هایی را به زبان فارسی ترجمه کرد.

نادرپور پس از انقلاب ایران ۱۳۵۷، به آمریکا رفت و تا پایان عمر در این کشور به سر برد. وی سرانجام در روز جمعه ۲۹ بهمن ۱۳۷۸ در لس‌آنجلس درگذشت.

 

نمونه شعر

هرآنکه ملک جهان را به بوسه‌ای نفروخت      حدیث آدم و فردوس را کجا دانست

فدای نرگس شهلای نیم مست تو باد     

      هرآنچه عقل تهیدست، پر بها دانست

 

مجموعه‌های شعر

 

    چشم‌ها و دست‌ها (۱۳۳۲ – ۱۳۲۶)

    دختر جام (۱۳۳۳ – ۱۳۳۱)

    شعر انگور (۱۳۳۵ – ۱۳۳۴)

    سرمه خورشید (۱۳۳۸ – ۱۳۳۶)

    گیاه و سنگ نه، آتش (۱۳۴۴ – ۱۳۳۹)

    از آسمان تا ریسمان (۱۳۴۹ – ۱۳۴۵)

    شام بازپسین (۱۳۵۵ – ۱۳۵۰)

    صبح دروغین (۱۳۶۰ – ۱۳۵۶)

    خون و خاکستر (۱۳۶۷ – ۱۳۶۰)

    زمین و زمان (۱۳۷۴ – ۱۳۶۶)

 

ترجمه‌ها

 

    اشعار هوهانس تومانیان

    همراه با «گ خننس» «ر. بن» «ه‍. ا. سایه»، تهران، ۱۳۴۸

    هفت چهره از شاعران معاصر ایتالیا (همراه با جینالا بریولاکاروزو)

با همکاری بیژن اوشیدری و فرناندو کاروزو، کتابهای جیبی، ۱۳۵۳