ضرورت ذکر کامل منبع در هنگام درج مطلب در وبلاگ
ضرورت ذکر کامل منبع در هنگام درج مطلب در وبلاگ
ذکر منبع البته به صورت کامل و دقیق و بردن نام نویسندهء یک مطلب ، هنگامی
که می خواهیم از مطلب یک وبلاگ یا وب سایت در وبلگاها یا وب سایتهای خود استفده کنیم ضمن آنکه باعث احترام و افزایش اعتماد نویسندهء مطلب نسبت به ما می شود ، باعث می گردد که قانون کپی رایت هم رعایت شده و شخص نویسنده حس کند که زحماتش در نوشتن آن مطلب به هدر نرفته است و رعایت این مورد در خصوص آوردن اسم کتاب ها و مجلات هم هنگامی که از آنها استفاده می کنیم ضروری است .
بنده که مدتی است این وبلاگ را راه اندازی نموده ام ، سعی کرده ام که هنگامی که ترجمه ای یا نوشته ای را از جایی می آورم ، منبع آن را هم به صورت کامل ذکر نمایم و از سویی بسیاری از اوقات هم از آن جائی که تعداد زیادی از مطالبی که در این وبلاگ می آورم ، تحقیقاتی است لذا نگارش مطلب در مورد آن ، مستلزم جمع آوری اطلاعات و صرف وقت زیادی است که البته همانگونه که وبلاگ نویسان عزیز می دانند ، درج مطلب در وبلاگ ، هیچ سود مادی برای وبلاگ نویس ندارد
متاسفانه بارها دیده شده که نویسندگان وبلاگها و نظایر آن در مواردی که نیاز به ذکر منبع می باشد و یک نوشتهء عمومی ( مثلاٌ یک شعر از شاعری معروف ) نمی باشد یا از ذکر منبع خودداری می کنند و یا آن منبع را به طور ناقص ذکر می کنند مثلاً تنها اسم یک روزنامه را بدون تاریخ و شماره و صفحه ای که آن روزنامه ، آن مطلب را درج کرده می آورند و این امر باعث می شود که انسان سردرگم مانده و نداند که به کدام صفحه از روزنامهء مذکور مراجعه کند و یا اینگونه الغا می شود که نویسندهء آن مطلب همان وبلاگ نویس است در حالی که چنین نبوده و آن وبلاگ نوبس با عدم ذکر منبع در واقع بی احترامی آشکاری به نویسندهء اصلی مطلب نموده است .
گاهی نیز مشاهده می شود که نویسندگان وبلاگ ها و نظایر آن تنها نکاتی از نوشتهء اصلی را تغییر جزئی داده و به نام خودشان معرفی می کنند و البته این امر از سوی تمامی وبلاگها در موضوعات گوناگون می تواند رخ دهد.
عدم رعایت این موارد باعث می شود که زحمات زیادی را که یک نویسنده در نگارش یک مطلب کشیده به هدر رفته و اشخاص سودجو به راحتی زحمات و تلاشهای دیگران را به اسم خودشان تمام کنند و این امر خود باعث ناامیدی و بی اعتمادی نویسندگان و پژوهشگران در درج و نگارش یک مطلب می گردد که نتیجه ای ندارد جز عدم پیشرفت و توسعهء تحقیقاتی در کامپیوتر
قبل از فراگیر شدن رایانه در کشور ، مهمترین وسیلهء نشر تحقیقات و نوشته های افراد ، کتاب ها و مجلات بودند که هر چند در مورد آنها هم معضل کپی غیرمجاز وجود داشت و دارد ولی کپی غیر مجاز از آنها به سهولت کپی از کامپیوتر نبود . در کامپیوتر ، کافیست ما یک مطلب را از داخل یک وبلاگ یا سایت ، کپی نموده و برای استفاده از آن در جائی « پِیْست » کنیم و هر چند برخی از وبلاگها امکان راست کلیک را به کاربر نمی دهند معذلک افراد سودجو از روشهای دیگری برای کپی غیرمجاز مطالب استفاده می کنند .
بهتر این است که برای ایجاد جو دوستانه و سالم در بین وبلاگ نویسان ، ذکر کامل مطلب ، هنگام آوردن مطلب از جایی دیگر درج شود و در این خصوص در قانون جرائم رایانه ای و سایر قوانین مربوطه تمهیدات بهتر و مناسب تری ارائه گردد
در آخر ، تعدادی از مواد « قانون حمایت از حقوق مولفان و مصنفان و هنرمندان » که مربوط به این بحث است را البته با ذکر نشانی کامل منبع می آورم
ماده ۱
از نظر این قانون به مؤلف و مصنف و هنرمندان «پدیدآورنده» و به آن چه از راه دانش یا هنر و ابتکار آنان پدید میآید بدون در نظر گرفتن طریقه یا روشی که در بیان و یا ظهور و با ایجاد آن به کار رفته «اثر» اطلاق میشود.
و ماده ۲
اثرهای مورد حمایت این قانون به شرح زیر است:
۱- کتاب و رساله و جزوه و نمایشنامه و هر نوشتهی دیگر علمی و فنی و ادبی یا هنری.
۲- شعر و ترانه و سرود و تصنیف که به هر ترتیب و روش نوشته یا ضبط یا نشر شده باشد.
۳- اثر سمعی و بصری به منظور اجرا در صحنههای نمایش یا پردهی سینما یا پخش از رادیو یا تلویزیون که به هر ترتیب و روش نوشته یا ضبط یا نشر شده باشد.
۴- اثر موسیقی که به هر ترتیب و روش نوشته یا ضبط یا نشر شده باشد.
۵- نقاشی و تصویر و طرح و نقش و نقشه جغرافیایی ابتکاری و نوشتهها و خطهای تزئینی و هر گونه اثر تزئینی و اثر تجسمی به هر طریق و روش به صورت ساده یا ترکیبی به وجود آمده باشد.
۶- هرگونه پیکره (مجسمه).
۷- اثر معماری از قبیل طرح و نقشهی ساختمان.
۸- اثر عکاسی که با روش ابتکاری و ابداع پدید آمده باشد.
۹- اثر ابتکاری مربوط به هنرهای دستی یا صنعتی و نقشهی قالی و گلیم.
۱۰- اثر ابتکاری که بر پایهی فرهنگنامه (فولکلور) یا میراث فرهنگی و هنر ملی پدید آمده باشد.
۱۱- اثر فنی که جنبهی ابداع و ابتکار داشته باشد.
۱۲- هرگونه اثر مبتکرانهی دیگر که از ترکیب چند اثر از اثرهای نامبرده در این فصل پدید آمده باشد.
ماده ۳
حقوق پدیدآورنده، شامل حق انحصاری نشر و پخش و عرضه و اجرای اثر و حق بهرهبرداری مادی و معنوی از نام و اثر او است.
ماده ۲۳
هر کس تمام یا قسمتی از اثر دیگری را که مورد حمایت این قانون است به نام خود یا به نام پدیدآورنده بدون اجازهی او و یا عالماً یا عامداً به نام شخص دیگری از پدیدآورنده نشر یا پخش یا عرضه کند به حبس تأدیبی از شش ماه تا ۳ سال محکوم خواهد شد.
ماده ۲۴
هر کس بدون اجازه ترجمهی دیگری را به نام خود یا دیگری چاپ و پخش و نشر کند به حبس تأدیبی از سه ماه تا یک سال محکوم خواهد شد.
منبع : ویکینبشته
نشانی دقیق
fa.wikisource.org/.../قانون_حمایت_حقوق_مؤلفان_و_مصنفان_و_هنرمندان
من گارگین فتائی از ارامنهء ایران هستم .