آلبینیسم و رانندگی

آلبینیسم و رانندگی

نوسیندگان

Dennis K Kelleher، Ed.D.، عضو سابق هیئت مدیره NOAH( سازمان آلبینیسم آمریکا )

Charla McMillan, M.S ، رئیس سابق هیئت مدیره ( سازمان آلبینیسم آمریکا ) NOAH

ویراش شده توسط

Chuck Huss, COMS, متخصص راننده توانبخشی

ترجمه گارگین فتائی

.

بسیاری از افراد مبتلا به آلبینیسم بینایی ضعیفی دارند و می خواهند ماشین سواری کنند. بیشتر تصمیمات رانندگی بر اساس بینش است. این بولتن مروری بر برخی از ویژگی‌های بصری اساسی قابل استفاده در رانندگی ایمن و رانندگی با تلسکوپ‌های بیوپتیک برای کمک به افراد مبتلا به آلبینیسم در تصمیم‌گیری رانندگی ارائه می‌کند. همچنین به روش‌های یادگیری رانندگی و گرفتن گواهینامه برای کسانی که نمی‌توانند در آزمون غربالگری بینایی گواهینامه رانندگی استاندارد قبول شوند، می‌پردازد.

تصمیم برای رانندگی

هر راننده کم بینایی باید احساس مسئولیت قوی داشته باشد و تمایل داشته باشد که داوطلبانه قضاوت خوبی داشته باشد و خود را از رانندگی در موقعیت هایی که می داند ناامن است محدود کند. این یک واقعیت است، صرف نظر از اینکه عادلانه باشد یا نه، که همه رانندگان کم بینایی بر اساس سوابق ایمنی کل گروه قضاوت می شوند. رانندگان مبتلا به آلبینیسم باید به مسئولانه ترین شکل ممکن رانندگی کنند تا همه رانندگان کم بینایی در خطر از دست دادن امتیازات رانندگی خود نباشند.

رانندگی برای همه افراد مبتلا به آلبینیسم و همچنین برای همه افراد در جمعیت عمومی مناسب نیست. برخی از افراد توانایی جسمی یا ذهنی، خلق و خو، میل یا نیازی به رانندگی ندارند. اگر مبتلا به آلبینیسم هستید، تصمیم برای رانندگی یک تصمیم بسیار شخصی است که باید با همکاری شما، چشم پزشک، مربی رانندگی با تجربه در کار با افراد کم بینا و اداره وسایل نقلیه موتوری ایالتی شما گرفته شود.

بسیاری از افراد مبتلا به آلبینیسم با لنزهای اصلاحی استاندارد، حدت بینایی مرکزی بین 70/20 تا 200/20 دارند. الزامات حدت بینایی یا استانداردهای غربالگری مورد استفاده در ایالات متحده برای رانندگی بدون محدودیت از 20/30 تا 20/70 متغیر است و میانگین آن 20/40 است. برخی از ایالت ها با توصیه چشم پزشک و نشان دادن توانایی کار با وسیله نقلیه موتوری، حدت بینایی 20/100 را با لنزهای اصلاحی استاندارد برای گواهینامه رانندگی محدود می پذیرند.

محدودیت های اعمال شده بر گواهینامه ممکن است راننده را به یک منطقه جغرافیایی یا مسیرهای خاص محدود کند و ممکن است رانندگی را به ساعات خاصی از روز محدود کند. مجوز ممکن است به استفاده از یک وسیله نقلیه خاص (یعنی با گیربکس اتوماتیک در مقابل دستی) و استفاده از سایر تجهیزات یا دستگاه های خاص نیاز داشته باشد. آژانس گواهینامه رانندگی ممکن است به آزمایش های مکرر و دقیق تر یا آموزش های ویژه ای نیاز داشته باشد که برای سایر رانندگان مورد نیاز نیست.

برای برآورده کردن نیاز ، ممکن است نوعی دستگاه بزرگ‌نمایی نوری تجویزی مانند عینک بیوپتیک برای افزایش حدت بینایی اصلاح‌شده لازم باشد.

هم انجمن بینایی آمریکا و هم آکادمی چشم پزشکی آمریکا از ارزیابی رانندگی و برنامه های آموزشی برای افراد کم بینایی که مایل به دانستن یا حفظ امتیازات رانندگی خود هستند، توصیه یا حمایت می کنند. مورد دوم شامل تایید "ارزیابی فردی افرادی است که از تلسکوپ های بیوپتیک عینکی برای رانندگی استفاده می کنند."

اکنون اکثر ایالت ها به افراد کم بینا اجازه می دهند که مدارک چشم پزشک را جایگزین تست بینایی استاندارد کنند. اداره وسایل نقلیه موتوری اطلاعات خاصی در مورد عملکردهای بصری زیر ارائه میدهد :

حدت بینایی فاصله اصلاح شده و اصلاح نشده؛

بهبود حدت بینایی فاصله با یک سیستم لنز بیوپتیک تجویزی 2X-4X.

میدان های بصری محیطی؛

ثبات وضعیت چشم؛

عمق و درک رنگ؛

توانایی هماهنگی حرکت دست، گردن و چشم؛

حساسیت کنتراست، بازیابی درخشش و درخشندگی.

کم بینایی و رانندگی

ضعف بینایی مرکزی یا کم بینایی یکی از ویژگی های آلبینیسم است. با این حال، آلبینیسم یک بیماری ژنتیکی است که پایدار است، بنابراین بینایی به مرور زمان بدتر نمی شود. افراد مبتلا به آلبینیسم معمولاً درک رنگ طبیعی و میدان‌های بینایی محیطی تقریباً طبیعی دارند. علاوه بر این، آلبینیسم معمولاً با اسکوتوما (نقاط کور) در میدان بینایی همراه نیست.

حتی راننده با بینایی معمولی هنگام رانندگی جزئیات را به طور مداوم در سطح 20/20 حل نمی کند. راننده از دقت 20/20 فقط به عنوان پاسخی به محرک های با وضوح پایین استفاده می کند. دید محیطی کافی مهمتر از حدت مرکزی است و افرادی که بینایی تونلی دارند حتی در صورت داشتن حدت مرکزی 20/20 قادر به رانندگی ایمن نیستند.

فرد مبتلا به آلبینیسم و همه افراد کم بینا که رانندگی می کنند، باید امنیت رانندگی را که ناشی از تاخیر در خطرات ناشی از تاخیر در تشخصی نقاط کور است، جبران کنند. مطالعات بر روی رانندگان کم بینا، گروهی که شامل افراد مبتلا به آلبینیسم است، نشان داد که این رانندگان 1.9 برابر بیشتر از رانندگان غیرمعلول هستند. اما همین مطالعات نشان داد که میزان تصادف رانندگان کم بینا تنها نصف گروه‌های دیگر رانندگان ناتوان پزشکی مانند افراد دارای ناتوانی‌های ارتوپدی، آسیب‌های شنوایی و اختلالات تشنجی است. همچنین مشخص شد که رانندگان کم بینا نسبت به رانندگان غیرمعلول احضار دادگاهی و اخطاریه های کمتری داشتند.

فرد مبتلا به آلبینیسم، مانند همه رانندگان، باید به خاطر داشته باشد که رانندگی یک امتیاز است و نه یک حق. سوابق DMV ن ( اداره وسایل راهنمایی و رانندگی آمریکا ) نشان می دهد که ویژگی های رانندگانی که بیشتر در معرض تصادف هستند، افرادی هستند که هوس ران ، از نظر عاطفی بی ثبات، بیش از حد پرخاشگر، عصبانی، بی توجه، دیر واکنش، سوء مصرف کنندگان مواد، ریسک پذیر، رانندگان بی تجربه یا جدید، هستند. نوجوانان کمتر از هجده سال یا افراد مسن بیشتر از 75 سال هستند

مهارت های رانندگی

برخی از آژانس های صدور مجوز دولتی از همان استانداردهای عملکردی برای ارزیابی راننده کم بینا استفاده می کنند که برای ارزیابی مهارت های رانندگی در جمعیت عمومی استفاده می کند. اینها به طور کلی شامل کنترل سرعت خودرو، تعویض دنده و ترمز، عمق و درک فضایی، فرمان، استفاده از آینه، پشتیبان گیری و پارکینگ، آگاهی از قوانین جاده، و حسن نیت است.

تعداد فزاینده ای از ایالت ها به آزمایش ویژه و اغلب عمیق تر و طولانی تر در جاده از نامزدهای کم بینایی نیاز دارند که می خواهند امتیازات رانندگی محدود کننده یا غیر محدود کننده ای را ایمن یا حفظ کنند.

رانندگان مبتلا به آلبینیسم همچنین باید یاد بگیرند که به طور موثر کم بینایی خود را جبران کنند و ممکن است از نکات زیر بهره مند شوند:

از نشانه های غیر بصری استفاده کنید.

در حین رانندگی به جلوتر نگاه کنید (هرچه سریعتر رانندگی کنید، باید خط دید مرکزی خود را به سمت بیرون هدایت کنید).

چشمان خود را در حرکت نگه دارید و هوشیار باشید.

آینه ها را مرتب چک کنید.

کل تصویر را ببینید و پیش بینی کنید که راننده دیگر چه خواهد کرد.

مطمئن باشید دیده می شوید و قصد خود را بیان می کنید.

در فواصل مطمئن، سه یا چهار ثانیه عقب تر از خودروی پیشرو با سرعت فعلی حرکت کنید.

مراقب آخرین راه فرار باشید.

مسیرهای کم تقاضا را انتخاب کنید و از قبل بدانید کجا بروید.

قصد خود را (با استفاده از چراغ راهنما) نشان دهید و قبل از تغییر مسیر، ترافیک به پبالای شانه خود نگاه کنید .

قبل از پشتیبان گیری به عقب نگاه کنید.

در صورت لزوم از وسایل کمکی دیگر (کلاه، گیره، لنزهای رنگی، ذره بین و غیره) استفاده کنید.

رانندگان جدید، چه مبتلا به آلبینیسم باشند و چه دارای حدت بینایی کمتر، اغلب مشکلات معمولی را تجربه می کنند. یک مثال رایج مشکلی است که تقریباً همه رانندگان جدید هنگام تلاش برای هدایت وسیله نقلیه مستقیم با سرعت بالا در اولین باری که در بزرگراه رانندگی می کنند، با آن مواجه می شوند.

از آنجایی که راننده جدید تمایل دارد به جای تمرکز بر نقطه ای در دوردست (که به آن نگاه اجمالی به جلو یا هدایت زمانی چشم گفته می شود)، مستقیماً به جلوی وسیله نقلیه نگاه کند، ممکن است تمایل به بیش فرمانی داشته باشد و متعاقباً ممکن است وسیله نقلیه آنها پیچ خورده یا حرکت کند. رفت و برگشت یا داخل و خارج از خط ترافیک قرار گیرد

صبر و تمرین به راننده جدید این امکان را می دهد که بر این تمایلات غلبه کند.

رانندگان مبتلا به آلبینیسم ممکن است با چالش های منحصر به فردی در رانندگی مواجه شوند که سایر رانندگان کم بینا با آن مواجه نیستند. به عنوان مثال، افراد مبتلا به آلبینیسم تحمل بسیار کمی در برابر نور شدید و تابش خیره کننده دارند و دید دوچشمی واقعی ندارند. آنها باید یاد بگیرند که تابش نور خورشید یا چراغ های جلو { نور بالا ) را جبران کنند و همچنین باید توانایی قضاوت در مورد عمق میدان را با استفاده از نشانه های تک چشمی در موقعیت های مختلف رانندگی را افزایش دهند. یادگیری دوچرخه سواری ایمن ممکن است به توسعه درک عمق، جبران شرایط نوری مختلف، قضاوت، زمان واکنش و آشنایی با الگوهای رانندگی کمک کند.

محبوب ترین وسیله کمک بینایی کم که برای رانندگی توسط افراد مبتلا به آلبینیسم استفاده می شود، عینک بیوپتیک است. بیوپتیک از یک تلسکوپ مینیاتوری گالیله یا کپلاری تشکیل شده است که در قسمت بالایی یا بالای یک عدسی حامل قرار گرفته است. لنز حامل، که دارای اصلاح استاندارد انکساری فردی است، به طور معمول در قاب نصب می شود. این ترتیب به کاربر اجازه می دهد تا از طریق لنزهای حامل برای اهداف عمومی رانندگی (تقریباً 90 درصد از کل زمان رانندگی) نگاه کند. و به سرعت (1-1.5 ثانیه در هر تثبیت) و به طور متناوب از طریق واحد(های) تلسکوپی فقط برای اهداف لکه بینی، 5-10٪ دیگر از کل زمان رانندگی. دومی به کاربر اجازه می دهد تا جزئیات، رنگ یا فعالیت های دور را همانطور که پویایی وضعیت رانندگی ایجاب می کند، تشخیص دهد. رایج ترین بزرگنمایی های تلسکوپی که برای رانندگی تجویز می شوند، 2.2X، 3.0X و 4.0X هستند. عینک بیوپتیک یک سیستم عدسی است که نیاز به زمان و آموزش دارد تا فرد در استفاده از آن مهارت پیدا کند. در زیر یک رشته آموزش موثر بیوپتیک است که توسط بسیاری از افراد استفاده شده است.

در حالی که همچنان رانندگی می کنید به سرعت اشیاء ثابت را پیدا کنید.

در حالی که همچنان رانندگی می کنید به سرعت اجسام متحرک را پیدا کنید.

هنگام حرکت (ترجیحاً به عنوان مسافر در ماشین) لوازم التحریر یا اجسام متحرک را به سرعت پیدا کنید.

برای ارزیابی سریع محیط، مهارت های درک بصری دقیق را توسعه دهید.

جنجال بر سر بیوپیک

انتقاد از استفاده از بیوپتیک برای رانندگی نگرانی های متعددی را ایجاد می کند

میدان بینایی کوچک از طریق تلسکوپ بیوپتیک.

اسکوتوم حلقه ای که باعث ایجاد یک نقطه کور خطرناک می شود.

لرزش و تاری سرعت.

اختلاف منظر تلسکوپی (تغییر دید) و درک عمق.

تنظیم بحرانی قاب بیوپتیک و زاویه لنز.

طرفداران استفاده از تلسکوپ بیوپتیک پاسخ می دهند:

میدان بینایی از طریق انواع مختلف عینک های بیوپیتک از 6 تا 17 درجه بزرگتر از ناحیه فووئال 5 درجه (دید دقیق) برای یک فرد با بینای طبیعی با دید 20/20 است.

اسکوتومای حلقوی یا مستطیلی شکل (ناحیه کور) در اطراف تلسکوپ زمانی که کاربر بیوپیتک سر خود را حرکت می دهد و در یک وسیله نقلیه در فضا حرکت می کند خطری ایجاد نمی کند زیرا هیچ جسمی را نمی توان برای مدت زمان قابل توجهی در اسکوتوما در این شرایط گم کرد.

هر کس، صرف نظر از دیدی که دارد، به دلیل تاری سرعت در هنگام افزایش سرعت ، بدتر شدن تصویر بصری را تجربه می کند و این پدیده با استفاده از بیوپتیک ارتباطی ندارد.

داشتن دید دوچشمی برای درک عمق ضروری نیست. رانندگانی که فقط یک چشم بینایی دارند (اما کم بینایی ندارند) عمق را به صورت تک چشمی درک می کنند و با خیال راحت رانندگی می کنند.

یک بیوپتیک متمرکز بر فاصله می‌تواند تصویر منعکس‌شده را برای کاربر بزرگ‌نمایی کند، به‌گونه‌ای که گویی کاربر به شیء دوردست نگاه می‌کند.

تنظیمات لنز و فریم بسیار مهم است. بیشتر سیستم‌های لنز بیوپیتک نسخه‌ای دارای پدهای بینی قابل تنظیم و لولاهای فنری برای تناسب راحت هستند. پیگیری با پزشک توزیع کننده اطمینان می دهد که سیستم دوم به درستی قرار گرفته است.

نتیجه

اگر به دلیل آلبینیسم بینایی ضعیفی دارید و انگیزه بالایی برای رانندگی دارید، می‌توانید این کار را انجام دهید تا زمانی که متخصص چشم شما تأیید کند که شرایط بصری وضعیت شما را برآورده می‌کند شما زمان و تلاش خود را برای یادگیری نحوه انجام رانندگی ایمن به کار ببرید .

آموزش راننده

انجمن متخصصان توانبخشی رانندگان The Association of Driver Rehabilitation Specialists (انجمن آموزش دهندگان رانندگان برای معلولان سابق (ADED) اطلاعاتی را در مورد برنامه های توانبخشی راننده، از جمله آموزش راننده با دید کم با تلسکوپ های عینکی ارائه می دهد.

نشانی وبسایت

www.aded.net

https://www.albinism.org/information-bulletin-albinism-and-driving/#:~:text=If%20you%20have%20low%20vision,how%20to%20do%20it%20safely.