سالمرگ استاد عبدالله فرادی
سالمرگ
استاد عبدالله فرادی (۱۳۰۶-۷ مرداد ۱۳۷۵) از خوشنویسان بنام خط نستعلیق و استادان پیش‌کسوت انجمن خوشنویسان ایران است.
استاد عبدالله فرادی در سال ۱۳۰۶ در بید هند - بادرود - کاشان در خانواده‌ای اهل دانش و فرهنگ متولد گردید. نام پدرش محمد بود که فردی اهل رقم و قلم بوده‌است و توصیه‌اش به فرزندان این بود که خط را به قاعده و خوش بنویسند.
استاد عبدالله فرادی پس از پایان یافتن تحصیلات مقدماتی و متوسطه، در چهار رشته مدرک لیسانس گرفت. او ابتدا وارد دانشکده معقول و منقول (الهیات و معارف اسلامی) شد و پس از آن به دانشکده حقوق رفت و همزمان نیز زبان و ادبیات فارسی را نیز ادامه داد. وی بعد از اخذ این مدارک، به دانشگاه سوربن پاریس در کشور فرانسه رفته و به تحصیل در رشته زبان و ادبیات فرانسه مشغول گردید. استاد عبدالله فرادی در کنار تحصیل، به خوشنویسی نیز علاقمند گردید و این هنر را تا سرحد کمال نزد اساتید بزرگ زمان خود فرا گرفت.
استاد عبدالله فرادی دارای مشاغل حقوقی بود و شغل «مستشاری دیوان کیفر» داشت. و دبیر دبیرستان سنلویی در تهران بود. او در اوایل انقلاب بازنشسته شد و پس از بازنشستگی از سمت‌های حقوقی، به تدریس نسخه‌شناسی در دانشگاه تهران، طراحی حروف در دانشگاه آزاد و البته تدریس در انجمن خوشنویسان ایران مشغول گردید و هنرمندان و خوشنویسان صاحب‌نامی را تربیت کرد.
استاد بزرگ ممالک خط و خوشنویسی و محقق انجمن خوشنویسان ایران و دانشگاه تهران عبدالله فرادی پس از عمری فعالیت فرهنگی و هنری، در هفتم مرداد ۱۳۷۵ هجری شمسی دار فانی را وداع گفت و در بهشت زهرا قطعه هنرمندان به خاک سپرده شد. سنگ قبر او به خط استاد بزرگ معاصر عباس اخوین نوشته شده است.
آثار
از استاد عبدالله فرادی کتاب‌های خطی، قطعات، مرقعات و نوشته‌های زیادی موجود است. کتابت و خوشنویسی آثار زیر از او باقی است:
«داستان زال و رودابه»
«شرح نهج البلاغه»
«فرمان مالک اشتر»
«مراة العین»
«مرقع قند پارسی»
«مقدمه گنجینه هنر»
«مناجات حضرت امیر»
همچنین بسیاری از کتیبه‌های مساجد کشور به خط اوست.
من گارگین فتائی از ارامنهء ایران هستم .