سالمرگ

نرون کلاودیوس سزار آگوستوس ژرمانیکو (به لاتین: Nero Claudius Caesar Augustus Germanicus) (زادهٔ ۱۵ دسامبر سال ۳۷ میلادی، درگذشتهٔ ۹ ژوئن ۶۸ میلادی)یکی از امپراتوران روم بود که از سال ۵۴ تا ۶۸ میلادی بر این سرزمین فرمان راند و پنجمین و آخرین از خانوادهٔ اگوستوس (جولیو - کلودیان) بود که بر روم حکمرانی کرد. (نام اصلی نرون Lucius Domitius Ahenobarbus) بود، سرپرستی وی توسط عموی بزرگش کلودیوس با نفوذ بزرگ مادرش پذیرفته شد و بدین ترتیب با نیرنگ های اگریپینا وارث و جانشین او شد

قاعده نرون معمولاً با استبداد و افراط همراه است. بیشتر منابع رومی، از جمله سوئیتونیوس و کاسیوس دیو، ارزیابی های منفی زیادی از شخصیت وی و سلطنتش ارائه می دهند. به همین ترتیب، تاسیتوس ادعا می کند که رومی ها او را منفور و فاسد می دانستند.

سوئتونیوس می گوید كه بسیاری از رومیان معتقد بودند كه آتش بزرگ روم توسط نرون برانگیخته شده است تا راه را برای مجتمع كاخ برنامه ریزی شده خود یعنی دووموس اورئه پاك كند. مطابق گفته تاسیتوس، گفته می شود كه وی مسیحیان را به عنوان قلاب های آتش سوزی به دست آورده و آنها را زنده زنده به آتش كشیده، ظاهراً نه با عدالت عمومی بلكه با ظلم های شخصی انگیزه داشته است. با این حال، برخی از مورخان مدرن، اعتبار منابع باستانی را در مورد اعمال استبدادی نرون مورد سئوال قرار می دهند. چند منبع نرون را با نور مطلوب تر نقاشی می كنند. شواهدی از محبوبیت وی در بین عوام رومی، به ویژه در استان های شرقی امپراتوری وجود دارد، جایی که افسانه ای عامه پسندیده می شود که نرون درگذشته و برنگشته است. حداقل سه رهبر شورش های کوتاه مدت و ناکام، خود را "تازه متولد شده" معرفی کردند تا از حمایت مردمی برخوردار شوند.

در زمان سلطنت وی، ژنرال کوربلو ناگهان یک جنگ موفق را انجام داد و با امپراتوری اشکانی مذاکره کرد. ژنرال او شورش بزرگی را در انگلیس به سر برد، به رهبری ملکه یوسی بودیکا. پادشاهی بسفران مختصراً به امپراتوری الحاق شد و اولین جنگ یهودی - رومی آغاز شدنرو بیشتر توجه خود را به دیپلماسی و تجارت و همچنین زندگی فرهنگی امپراتوری متمرکز کرد و به نظم تئاترهای ساخته شده و ترویج بازیهای ورزشی پرداخت. او به عنوان بازیگر ، شاعر ، موسیقیدان و کاراکتر حضور پیدا کرد. این امر از نظر سنت گرایان، عزت و اقتدار شخص، مقام و منزلت وی را تضعیف می كند. برنامه های عجیب و غریب و گسترده در امپراتوری او در کارهای عمومی و خصوصی با افزایش مالیات تأمین می شد که بسیار مورد تحسین طبقات عالی قرار گرفت. در مقابل، شیوه حکومت پوپولیستی او تا زمان مرگ وی و فراتر از آن، در بین طبقات پایین روم و استانها تحسین برانگیز بود. توطئه های مختلفی علیه زندگی وی فاش شد، رهبران - که اکثر آنها درباریان خود نرو هستند - که اعدام می شدند (حداقل تا زمان مرگ نهایی وی).