سالمرگ توشیرو میفونه
سالمرگ
توشیرو میفونه (三船 敏郎 Mifune Toshirō؟, ۱ آوریل ۱۹۲۰ – ۲۴ دسامبر ۱۹۹۷) بازیگر ژاپنی بود. وی در ۱۷۰ فیلم ایفای نقش کرده‌است.
او به خاطر همکاری با فیلم‌ساز برجسته ژاپنی آکیرا کوروساوا در ۱۶ فیلم بین سال‌های ۱۹۴۸–۱۹۶۵ شناخته شده‌است.
از همکاری‌های او با کوروساوا می‌توان به فیلم‌های راشومون، هفت سامورایی، دژ پنهان، سریر خون و یوجیمبو اشاره کرد.
از آثار مطرح دیگر او می‌توان به بازی در سه‌گانه سامورایی ساخته هیروشی ایناگاکی در نقش موساشی میاموتو اشاره کرد.
توشیرو میفونه در ۱ آوریل ۱۹۲۰ در چینگدائو، شاندونگ در چین از پدر و مادری ژاپنی زاده شد. پدر و مادر او، میسیونر متدیستانی بودند که در آنجا کار می‌کردند.
میفونه نخستین بار با آکیرا کوروساوا زمانی برخورد که توهو استودیوز، بزرگترین شرکت تولید فیلم در ژاپن، یک جستجوی عظیم برای یافتن استعدادها را انجام داد که طی آن صدها نفر از بازیگران مشتاق در مقابل یک تیم داوری مورد آزمایش قرار می‌گرفتند. کوروساوا در اصل قصد داشت این رویداد را نادیده بگیرد، اما وقتی هیدکو تاکامینه به او از یک بازیگر که امیدوارکننده به نظر می‌رسد گفت، توجه خود را نشان داد. کوروساوا بعداً نوشت که وقتی او وارد صحنه تست شد «مردی جوان را دید که در اطراف اتاق با شور و هیجانی خشن تلوتلو می‌خورد … آن صحنه اندازهٔ تماشای یک حیوان درندهٔ زخمی که سعی در بریدن ریسمانش دارد، ترسناک بود. من مبهوت شدم.» وقتی میفونه، خسته، صحنه را به پایان رساند، او نشست و به داوران نگاهی خیره و تهدیدگونه انداخت. او رقابت را باخت اما کوروساوا تحت تأثیر او قرار گرفت. او بعدها گفت: «من شخصاً به ندرت تحت تأثیر بازیگران قرار می‌گیرم اما در مورد میفونه من کاملاً غرق او شدم.»
میفونه آغاز زندگی‌اش را با والدینش و دو خواهر و برادر کوچکش در دالیان، لیائونینگ، چین گذراند و از ۴ تا ۱۹ سالگی را نیز در منچوری سپری کرد.
در جوانی، وی در فروشگاه عکاسی پدرش توکوزو به کار پرداخت، پدر میفونه عکاس و وارد کنندهٔ تجاری‌ای بود که از شمال ژاپن مهاجرت کرده بود. پس از گذراندن اولین ۱۹ سال زندگی خود در چین، به عنوان یک شهروند ژاپنی، او به لشکر هوانوردی ارتش امپراتوری ژاپن فراخوانده شد؛ جایی که او در طول جنگ جهانی دوم در واحد عکاسی هوایی به خدمت پرداخت.
در سال ۱۹۴۷، یکی از دوستان میفونه که برای گروه عکاسی توهو کار می‌کرد میفونه را برای کار در بخش عکاسی پیشنهاد داد و آنها نیز او را برای پست دستیار فیلمبرداری پذیرفتند.
سیمای باوقار و خیره‌کننده، دامنهٔ بازی، کنار آمدن آسان و بدون مشکل با زبان‌های خارجی و همکاری طولانی مدت با آکیرا کوروساوای مورد تحسین، او را معروف‌ترین بازیگر ژاپنی زمان خود و شناخته شده‌ترین بازیگر [ژاپنی] برای مخاطبان غربی ساخته‌است.
او اغلب تصویری از یک سامورایی یا رونین معمولاً خوش‌پوش و البته خشن و ناهموار را به تصویر می‌کشد (کوروساوا یک بار گفته بود که تنها ضعفی که می‌تواند از میفونه و توانایی‌های بازی‌اش بگوید «صدای خشن» اوست) که بر کلیشه‌های اشرافی‌مآبانه غلبه می‌کند. در فیلم‌هایی مانند هفت سامورایی و یوجیمبو، او شخصیت‌هایی را بازی می‌کرد که اغلب رفتاری نه‌چندان خوب داشتند، اما سرشار از خرد و تجربه عملی بودند و از مبالغه در نمایاندن این نجابت و اصالت خودداری می‌ورزیدند؛ و البته در یوجیمبو، توانایی و قدرت بی نظیر در جنگیدن. در سانجورو به‌طور ویژه‌ای این روحیه جنگجویی زمینی در برابر نزاکت معصومانه و گاه نالازم و مهرورزانهٔ سامورایی قرار می‌گیرد. کوروساوا یه سبب توانایی فوق‌العادهٔ میفونه در به تصویر کشیدن احساسات ناب برای او ارزش زیادی قائل بود و یک بار گفته بود که یک بازیگر معمولی ژاپنی ممکن است به ۱۰ فوت فیلم نیاز داشته باشد تا در نهایت تأثیر خود را بگذارد اما میفونه فقط به ۳ فوت نیاز داشت.
میفونه نخستین بار با آکیرا کوروساوا زمانی برخورد که توهو استودیوز، بزرگترین شرکت تولید فیلم در ژاپن، یک جستجوی عظیم برای یافتن استعدادها را انجام داد که طی آن صدها نفر از بازیگران مشتاق در مقابل یک تیم داوری مورد آزمایش قرار می‌گرفتند. کوروساوا در اصل قصد داشت این رویداد را نادیده بگیرد، اما وقتی هیدکو تاکامینه به او از یک بازیگر که امیدوارکننده به نظر می‌رسد گفت، توجه خود را نشان داد. کوروساوا بعداً نوشت که وقتی او وارد صحنه تست شد «مردی جوان را دید که در اطراف اتاق با شور و هیجانی خشن تلوتلو می‌خورد … آن صحنه اندازهٔ تماشای یک حیوان درندهٔ زخمی که سعی در بریدن ریسمانش دارد، ترسناک بود. من مبهوت شدم.» وقتی میفونه، خسته، صحنه را به پایان رساند، او نشست و به داوران نگاهی خیره و تهدیدگونه انداخت. او رقابت را باخت اما کوروساوا تحت تأثیر او قرار گرفت. او بعدها گفت: «من شخصاً به ندرت تحت تأثیر بازیگران قرار می‌گیرم اما در مورد میفونه من کاملاً غرق او شدم.»
سیمای باوقار و خیره‌کننده، دامنهٔ بازی، کنار آمدن آسان و بدون مشکل با زبان‌های خارجی و همکاری طولانی مدت با آکیرا کوروساوای مورد تحسین، او را معروف‌ترین بازیگر ژاپنی زمان خود و شناخته شده‌ترین بازیگر [ژاپنی] برای مخاطبان غربی ساخته‌است.
او اغلب تصویری از یک سامورایی یا رونین معمولاً خوش‌پوش و البته خشن و ناهموار را به تصویر می‌کشد (کوروساوا یک بار گفته بود که تنها ضعفی که می‌تواند از میفونه و توانایی‌های بازی‌اش بگوید «صدای خشن» اوست) که بر کلیشه‌های اشرافی‌مآبانه غلبه می‌کند. در فیلم‌هایی مانند هفت سامورایی و یوجیمبو، او شخصیت‌هایی را بازی می‌کرد که اغلب رفتاری نه‌چندان خوب داشتند، اما سرشار از خرد و تجربه عملی بودند و از مبالغه در نمایاندن این نجابت و اصالت خودداری می‌ورزیدند؛ و البته در یوجیمبو، توانایی و قدرت بی نظیر در جنگیدن. در سانجورو به‌طور ویژه‌ای این روحیه جنگجویی زمینی در برابر نزاکت معصومانه و گاه نالازم و مهرورزانهٔ سامورایی قرار می‌گیرد. کوروساوا یه سبب توانایی فوق‌العادهٔ میفونه در به تصویر کشیدن احساسات ناب برای او ارزش زیادی قائل بود و یک بار گفته بود که یک بازیگر معمولی ژاپنی ممکن است به ۱۰ فوت فیلم نیاز داشته باشد تا در نهایت تأثیر خود را بگذارد اما میفونه فقط به ۳ فوت نیاز داشت.
اکثر شانزده فیلم کوروساوا-میفونه به عنوان آثار سینمای کلاسیک شناخته می‌شوند. آثاری که عبارتند از فرشته مست، سگ ولگرد، راشومون، هفت سامورایی، دژ پنهان، بالا و پایین، سریر خون (اقتباسی از مکبث شکسپیر)، یوجیمبو، و سانجیرو.
در شب کریسمس سال ۱۹۹۷، او در میتاکا، توکیو به سبب نارسایی‌های گوناگون اعضای بدنش در سن ۷۷ سالگی فوت کرد. از او دو پسر، یک دختر، یک نوه پسری و دو نوه دختری به جای مانده بود.
در تاریخ ۱۴ نوامبر ۲۰۱۶، میفونه یک ستاره را در پیاده‌روی مشاهیر هالیوود برای نقش‌هایش در صنعت فیلمسازی، واقع در بلوار ۶۹۱۲ هالیوود دریافت کرد.
گزیده فیلم‌شناسی
فرشته مست (۱۹۴۸)
سگ ولگرد (۱۹۴۹)
رسوایی (۱۹۵۰)
راشومون (۱۹۵۰)
ابله (۱۹۵۱)
زندگی اوهارو (۱۹۵۲)
هفت سامورایی (۱۹۵۴)
سامورائی ۱: موساشی میاموتو (۱۹۵۴)
سامورایی ۲: دوئل در معبد ایچی‌جوجی (۱۹۵۵)
سامورائی ۳: دوئل در جزیره گان‌ریو (۱۹۵۶)
سریر خون (۱۹۵۷)
دژ پنهان (۱۹۵۸)
یوجیمبو (۱۹۶۱)
سانجورو (۱۹۶۲)
بهشت و دوزخ (۱۹۶۳)
سامورایی قاتل (۱۹۶۵)
ریش قرمز (۱۹۶۵)
جایزه بزرگ (۱۹۶۶)
شورش سامورایی (۱۹۶۷)
آفتاب سرخ (۱۹۷۱)
۱۹۴۱ (۱۹۷۹)
مبارزه (۱۹۸۲)
من گارگین فتائی از ارامنهء ایران هستم .