سالمرگ

لویی پاستور (به فرانسوی: Louis Pasteur) (زاده ۲۷ دسامبر ۱۸۲۲ – درگذشته ۲۸ سپتامبر ۱۸۹۵)، از شیمی‌دانان و زیست‌شناسان مشهور فرانسوی است.

شهرت وی مدیون ارائه تئوری جرم و رد نظریه ارسطو بود.

 همچنین عمل پاستوریزه‌کردن که از نام او گرفته شده، از ابداعات این دانشمند نامدار است.

 پاستور نخستین کسی است که پی به واگیردار بودن سیاه‌زخم گوسفندان برد.

 برجسته‌ترین کار این دانشمند شیمی کشف دارویی برای درمان مرض وحشت‌آور هاری است. پس از آن دیگر کسی از بیماری هاری و سگ هار دچار وحشت نشد.

در دانشسرای عالی پاریس تحصیلات خود را به پایان رسانید. او در دوران تدریس فیزیک در دیژون و آموزش شیمی در استرانبورگ همه‌اش در اندیشه کشف آفت آبجو و شراب بود. زیرا تا آن موقع علت آن را نمی‌دانستند و پیوسته ذهنشان مشغول آن بود. پاستور از کوشش بی فرجام همکارانش نومید نشد و سرانجام دریافت که ذرات زنده‌ای عامل حقیقی این تحولات هستند.

 او در سال ۱۸۷۲ کتاب معروفش را درباره تخمیر نوشت و از آن پس سازندگان آبجو دستور او را به کار بستند.

در ۱۸۶۵ کرم ابریشم در فرانسه دچار مرض می‌شد و از میان می‌رفت و صنعت ابریشم‌سازی زیان می‌دید. پاستور همراه دوستش دوما بر این مهم همت گماشت. آنان پس از مدتی دریافتند که یک نوع باسیل موذی موجب آنهمه آفت است و بدین ترتیب راه کشتنش آسان گردید.

 کشت میکروب‌ها از ابداعات اوست. هفتای میکروب را می‌کاشت بعد به احشام تزریق می‌کرد و با این کار جان هزاران گاو و گوسفند را نجات می‌داد این شیوه را دربارهٔ مرغ به کار بست که سود مند افتاد.

 پاستور برای درمان هاری با حوصله ای ستودنی دل به کار بست وآزمایش‌های فراوانی روی سگ انجام داد و دلیرانه برای نخستین بار نتیجهٔ تحقیق خود را بر روی انسان آزمود (۱۸۸۵). سه سال بعد انستیتو پاستور در پاریس بنیاد گذاشته شد و سپس از روی آن نمونه‌های زیادی در دنیا ایجاد گردید. این موسسات تاکنون جان میلیون‌ها تن را از مرگ نجات داده‌اند.

پاستور مردی ساده و مهربان بود غرضی جز خدمت به دانش و انسان نداشت از اغراض دنیوی منزه بود مرگ این دانش مند خیر خواه به سال ۱۸۹۵ در حوالی پاریس اتفاق افتاد.

. او دانش‌آموزی متوسط بااستعدادی چشم‌گیر در رشته هنر شناخته می‌شد. در سال ۱۸۴۳ برای بار دوم در آزمون ورودی مدرسه عالی فرانسه شرکت و پس از اتمام تحصیلات، در سن ۲۶ سالگی (۱۸۴۸) به سمتِ استادِی در رشته شیمی دانشگاه استراسبورگ پذیرفته شد.

او با تهیه و نوشتن رساله‌هایی دربارهٔ فیزیک و شیمی درجه دکترایِ خود را گرفت.

 وی در این زمان با نوشتن نامه‌ای به‌رئیس دانشگاه استراسبورگ و کسبِ موافقت وی، در روز (۲۹ مه ۱۸۴۹) با دختر ۲۲ ساله وی ازدواج می‌نماید.

 لویی پاستور در این هنگام ۲۶ سال داشت. همسر جوان لویی پاستور، با حمایت از فعالیت‌های علمی شوهرش، مسؤلیت کارهای اداری و دفتری را نیز به‌عهده می‌گیرد.

پاستور پس از مدتی به فعالیت نورشناسی علاقه‌مند شده و به تحقیقات فراوانی نیز دست می‌زند.

آزمایش‌های پاستور بر روی موادی مانند چغندر قند، سرکه، شراب و شیر و عصاره گوشت با موفقیت انجام شد و به فرضیهٔ خودانگیزه‌ای (خود به‌خودی) پایان بخشید.

پاستور نتایج مطالعات خود را در سوم اوت ۱۸۵۷ به‌آکادمی علوم در شهر لیل ارائه و فرضیهٔ خود را مبنی بر تأثیر موجودات ذره بینی و نفوذ اکسیژن در اجسام، و تجزیهٔ آن‌ها، اثبات نمود.

پاستور در سن ۷۳ سالگی در اثر عوارض سکتهٔ مغزی که اولین مورد آن در ۱۸۶۸ اتفاق افتاد و باعث فلج شدن سمت چپ بدنش شد، درگذشت. وی در تاریخ ۲۸ سپتامبر ۱۸۹۵ در نزدیکی پاریس درگذشت. مقبرهٔ او در زیرزمین انستیتو پاستور در پاریس می‌باشد.