پدر آن دیگری
پدر آن دیگری
جمع آوری از گارگین فتائی
کارگردان
یدالله صمدی
تهیه‌کننده
یدالله صمدی
نویسنده
یدالله صمدی
حسین مهکام
بر اساس داستانی از پرینوش صنیعی
بازیگران
حسین یاری
هنگامه قاضیانی
مریم سعادت
بنفشه صمدی
سعید کریمی
اکبر عبدی
ثریا قاسمی
فریده سپاه‌منصور
شمسی فضل‌الهی
جمشید مشایخی
محمد سادات ابهری
مهدی یارعزیزی
افشین نخعی
رامونا شاه
موسیقی
محمدرضا علیقلی
فیلمبرداری
حسن پویا
تدوین
هایده صفی‌یاری
شرکت‌های
تولید
بنیاد فارابی
توزیع‌کننده
باران فیلم
تاریخ‌های انتشار
۵آبان ۱۳۹۴
کشور
ایران
زبان
فارسی
پدر آن دیگری فیلمی به کاگردانی و تهیه‌کنندگی یدالله صمدی و نویسندگی یدالله صمدی و حسین مهکام محصول سال ۱۳۹۳است. فیلمنامه این فیلم، اقتباسی از داستانی به همین نام نوشته پرینوش صنیعی است.
این فیلم در ۵آبان ۱۳۹۴در سینماهای ایران اکران شده است.
خلاصه داستان
این فیلم داستان یک کودک است که با وجود رسیدن به سن ۶سالگی هنوز حرف نمی‌زند و همه او را مسخره می‌کنند و در خانواده و اطرافیان به غیر از مادر کسی از او حمایت نمی‌کند و بیشتر به پسر بزرگتر توجه دارند. تا اینکه پسر بچه از دست آنها فرار کرده و یک زن و مرد سالخورده او را پیدا کرده و به خانه می‌برند و رفتار آنها در روحیه پسر تأثر می‌گذارد، اما پس از بازگشت به خانه همان رفتارها از طرف پدر و مادر دیده می‌شود تا اینکه مادربزرگ به خانه می‌آید و به اصطلاح کلید رابطه با او را پیدا میکند.
نقد
فیلم گرچه با اقبال مخاطبان و منتقدان روبرو شد، اما برخی منتقدان آن را فیلمی ضد مرد دانستند. احسان شاه قاسمی در دانشگاه تهران اعلام کرد که این فیلم از روی فیلم طبل حلبی ساخته ۱۹۷۹تقلب کرده است
فیلم ” پدر آن دیگری” جدیدترین ساخته از کارگردان قدیمی سینمای ایران، یدالله صمدی است که از دهه ۶۰برای سینمای ایران با فیلم ” اتوبوس” به معروفیت رسید و سال ها آثاری چون ایستگاه، معجزه خنده، دو نفر و نصقی و آپارتمان شماره ۱۳را ساخته است.
فیلم هایی که قالب آن را فضایی کمیک با عناصری از سینمای ملودرام اختصاص می دهند. فیلم پدر آن دیگری، روایتی است از توجه به خانواده ها و تعیین نگاهی ارزنده برای کودکان و نوجوانانی که به دنبال طرح سوال بوده، اما در منگنه ای از نادیده گرفتن ها به سمت فاصله ای مشهود با خانواده های خود بسر می برند.
فیلم از دریچه قابی ساده به دنبال طرح پرسش از خانواده ها در برخورد با فرزندان بوده و از این مسیر به ارائه فضایی ملودرام می پردازد. داستان فیلم در مورد شهاب، پسربچه ۶ساله ای است که در آستانه رفتن به مدرسه هنوز سخن نمی گوید و این راز سر به مُهر که از بی مِهری خانواده نشات یافته است، طی حادثه ای گشوده می شود و سخن از سکوتی خروشان از ناگفته ها دارد.
انتخاب کاراکتری در سن کودک و نوع بازی گرفته شده در خصوص این بازی زیرپوستی، نشانه ای مهم در موفقیت چنین فیلمی می توانست باشد که به نظر می رسد با موفقیت همراه نبوده است. همچنین گاه شکل روایت و نوع دیالوگ ها به سمتی شعار زده می غلطد و این منفذی است که در فیلمنامه نویسی اکثر محصولات این دوره از جشنواره یافت می شود.
از طرفی دنیای زمانی دهه ۷۰که حکایت این داستان در آن اتفاق می افتد، تصویری دیداری نمی یابد و بیشتر شبیه دورانی نزدیک تر است و این مسأله مهمی در ساخت آثار می باشد که تطبیق سازی فضا و زبان و اتمسفر مکانی و زمانی در هر اثر به خوبی روایت گر شرایط آن وضعیت خاص باشد.
فیلم “پدر آن دیگری” از جمله آثار اقتباسی این دوره از جشنواره است که براساس رمانی به همین نام توسط پرینوش صنیعی بدست آمده است. فیلم در عین نگاهی واکاوانه به مقوله تربیت و جدی گرفتن کودکان سعی دارد لایه هایی کمیک نیز در میان سکانس ها بیافریند تا حسی مطلوب برای تماشاگر ایجاد شود، با این همه فیلم در دقایقی دچار لکنت در بیان همانند کودک می شود و روایت خود را به شکلی موزون پی نمی گیرد.
یدالله صمدی، سال ها پیش امتیاز ساخت این رمان را خریداری کرده بود و این مساله در دوره ای که هنرمندان به شدت از اقتباس آثار ادبی دوری می کنند، می تواند کاملا ارزنده باشد. این فیلمساز پرکار که ۱۳فیلم بلند و سریال ” شوق پرواز” را در کارنامه دارد، در این فیلم سعی نمود تا از تجربه ای که با سپید کردن موهایش در فیلمسازی بدست آورده است، در ارائه اثری خوش ساخت به کار گیرد.
فیلمساز تلاشی در جهت ارائه نگاهی همراستا با کودکان دارد و هنگامه قاضیانی در نقش مریم، مادر شهاب در این خصوص برای بهبود زندگی کمک می نماید و با ارائه بازی خوب توانسته دغدغه های یک مادر علاقمند را نشان دهد. فیلم پدر آن دیگری، پیشنهادی برای زندگی بهتر در خانواده های ایرانی است. همچنین مادربزرگ شهاب با نقش آفرینی ثریا قاسمی نیز کمکی در همدلی نسل های مختلف است.
فیلم با وجود طولانی بودن موجب خستگی مخاطب نمی شود و این به دلیل قصه دار بودن آن است. از طرفی نقطه هایی درخشان در فیلم وجود دارد که حسی همراهی بخش را برای بیننده می آفریند که برای نمونه می توان به عکس العمل شهاب در هنگام نامساعد بودن حال مادر بزرگش اشاره داشت که موجب برقراری ارتباط و برملاشدن راز پسربچه می شود.
یدالله صمدی در “پدر ان دیگری” بیش از آثار دیگرش به دنبال ارائه پیشنهادی اخلاقی و نمایش یک زندگی مطلوب نزد خانواده هاست و به مسائلی چون عدم تفاوت بین بچه ها و مساله بلوغ و معضلات نوجوانان می پردازد، به طوری که این فیلم می تواند برای والدین به عنوان اثری آموزشی محسوب شود و به نگاه خسته پدر و دلسوزی ها و فداکاری های مادر و نوع تربیت مطلوب برای فرزندان به کار آید. فیلم پدر آن دیگری که حاشیه هایی از بابت عدم انتخاب در بخش اصلی سودای سیمرغ داشته است، حالا در بخش خارج از مسابقه می تواند نوید ارائه فیلمی مطلوب برای همه اعضای خانواده در زمان اکران باشد.
دومین نشستِ «سینما دانشگاه»؛ نقد «پدر آن دیگری»
در این نشست فیلم پدر آن دیگری آخرین ساخته یدالله صمدی با شرکت جمعی از دانشجویان و اساتید دانشگاه نمایش داده شد و پس از آن، با حضور اعظم راودراد عضو هیئت علمی دانشکده‌ی علوم اجتماعی، مهدی محسنیان‌راد عضو هیئت علمی دانشگاه امام صادق(ع) و شاپور عظیمی نویسنده، مترجم و منتقد سینما مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت. مهدی محسنییان‌راد به عنوان نخستین سخنران این نشست، اظهار داشت: فیلم پدر آن دیگری یک اثر اقتباسی از رمان پدر آن دیگری نوشته «پرینوش صنیعی» است و قوه‌ی تخیل نقش عمده‌ای در ساخت این فیلم ایفا میکند، تخیلی همچون تخیلی که در نقوش موجود در قالی ایرانی وجود دارد. این فیلم غیرواقعی است، چراکه کودکی که تمامی سیستم‌های ارگانی‌اش برای صحبت کردن آماده است، نمی‌تواند اینگونه خود را از صحبت کردن منع کند و در حالی‌که ارتباط‌گیر است، ارتباط‌گر کلامی نباشد. کودک در طول فیلم با مادرش ارتباط غیرکلامی خوبی برقرار میکند و پیام‌هایش کاملاً قراردادی اما غیرکلامی است. نکته دیگر این است که این فیلم مرتب درحال برقراری ارتباط کلامی با مخاطب است. به خصوص در مواقعی که کودک بر سر دوراهی قرار میگیرد، با خود صحبت میکند که این کار را انجام دهد یا ندهد. با وجود این که کودک به خوبی با خود صحبت میکند، قادر نیست واژه‌هایی برای ارتباط کلامی با دیگران به کار گیرد و این امر غیرعادی است. این استاد جامعه‌شناس در ادامه افزود: در شرایط گذاری که در آن قرار داریم، فیلم پدر آن دیگری می‌تواند برای جامعه‌ی ما آموزنده باشد. فیلمی که رهاشده بین سنت و مدرنیته است و کسی که در آخر صورت مسئله را حل میکند، مادربزرگِ سنتی است. به گفته‌ی وی، ارتباط می‌تواند به سه گونه‌ی «جریان»، «فرایند» و «تراکنش» وجود داشته باشد. وقتی که ارتباط به صورت تراکنشی ایجاد شود، فرستنده و گیرنده باهم یکی می‌شوند، مانند ارتباطی که بین کودک و مادر در این فیلم به وجود می‌آید. اما ارتباطی که بین کودک و پدر وجود دارد یک ارتباط جریانی است، مانند ارتباطی که رسانه‌ها با مخاطبان ایجاد می‌کنند، یعنی بدون توجه به علایق آنها حجم عظیمی از پروپاگاندا را به سوی آنان روانه می‌کنند. اعظم راودراد، به عنوان دومین سخنران این نشست، اظهار داشت: در فیلم سه نوع معنا وجود دارد. معنایی که در فیلم شکل میگیرد و همان معنایی است که توسط کارگردان غصب شده و قصد دارد که به مخاطب انتقال دهد. مانند معناهایی که از فیلم پدر آن دیگری دریافت می‌شود که یک فیلم تربیتی است و قصه‌ی پسری را روایت میکند که سخن نمی‌گوید. نوع دوم معنا، معنای دریافت شده است. یعنی معناهایی که مخاطبین باتوجه به ویژگی‌های خود از فیلم دریافت می‌کنند و به آن نسبت می‌دهند. اما معنای سوم، معنای درونی متن است. آن چه که فیلم صرف‌نظر از خواست آگاهانه یا ناآگاهانه‌ی فیلمساز می‌گوید. نشانه‌هایی که کارگردان و یا نویسنده پشت سرهم می‌آورند تا داستان فیلم را بسازند، به صورت غیرمستقیم معنای خود را هم انتقال می‌دهند. این معناها از دیدگاه جامعه‌شناسی سینما بسیار دارای اهمیت است. چون این معناها تجلی فرهنگ جامعه است و به واسطه‌ی کارگردان وارد جهان فیلم شده‌اند. این استاد دانشکده‌ی علوم اجتماعی در ادامه عنوان کرد: از نگاه فیلم پدر آن دیگری مرد ایرانی، مردی است خودمحور که به روش‌های تربیتی آگاه نبوده و سلطه‌ی خود را نه تنها بر همسر، بلکه بر دیگر اعضای خانواده نیز اعمال میکند. در این فیلم، دو نوع فرزند وجود دارد. آرش (فرزند بزرگتر)، که مطابق امیال پدر عمل میکند و شهاب (فرزند کوچک‌تر)، که به نشانه‌ی اعتراض درمقابل پدر، از بدیهی‌ترین کار یعنی سخن گفتن، اجتناب میکند. اعظم راودراد در ادامه گفت: تصویری که در سینمای ایران از مرد ایرانی عَرضه می‌شود یک تصویر مخدوش است و ریشه در واقعیت جامعه دارد. فیلمهایی مانند میم مثل مادر، زندگی خصوصی آقا و خانم میم، بید مجنون و شوکران نمود این واقعیت هستند. در صورتیکه تصویر مرد در فیلم پدر آن دیگری با وجود ضعف‌هایی که دارد، تصویری ملایم‌تر و شریف‌تر است. شاپور عظیمی، به عنوان سومین سخنران این نشست، سخنان خود را اینگونه آغاز کرد: فیلم پدر آن دیگری، فیلم شریفی است. در سالهای اخیر، فیلمهای بسیار بدی ساخته شده است که فیلمهایی دروغین بوده‌اند. اما در مورد فیلم پدر آن دیگری می‌توان گفت این فیلم بزرگترین لطمه را از فیلم‌نامه‌اش خورده است. تصنع در این فیلم کاملاً مشهود است و اطلاعات، به صورت پی‌درپی ذهن مخاطب را بمباران میکند. این منتقد سینما با اشاره به ضعف‌های موجود در شخصیت «پدر» در این فیلم، افزود: شخصیت کلیشه‌ای و غیرواقعی «پدر» موفق به ایجاد باورپذیری لازم در مخاطب نشده است. همچنین بسیاری از رویدادهای فیلم زائد هستند به طوری که اگر آنها را از فیلم حذف کنیم هیچ مشکلی برای فیلم ایجاد نخواهد شد. وی همچنین عنوان کرد: مشکل نود درصد از فیلمهای ایرانی این است که نمی‌توانند با مخاطب ارتباط درستی برقرار کنند، و چه بسا اتفاقاتی که بر روی پرده می‌افتند هیچ ارتباطی با زندگی مخاطب ندارند. در پایان دومین نشست «سینما دانشگاه»، دانشجویان حاضر به تحلیل خود از فیلم پدر آن دیگری پرداختند. دکتر اعظم راودراد، به عنوان یکی از بانیان سلسه نشست‌های «سینما دانشگاه» تصریح کرد: این نشست‌ها، با همکاری مدرسه ملی سینمای ایران و دانشکده‌ی علوم اجتماعی و با هدف مهم برقراری ارتباط بین اصحاب سینما و جامعه‌شناسان ایجاد شده‌اند.
نقد و بررسی و نمایش فیلم «پدر آن دیگری» در فرهنگسرای ارسباران برگزار شد
جلسه نمایش و نقد و بررسی فیلم «پدر آن دیگری» آخرین ساخته یدالله صمدی شامگاه 11آبان ماه 1394 در سالن آمفی تئاتر فرهنگسرای ارسباران برگزار شد.
به گزارش گروه فرهنگی آنا و به نقل از مشاور رسانه‌ای فیلم «پدر آن دیگری»، در این جلسه یدالله صمدی نویسنده وکارگردان، طهماسب صلح جو منتقد میهمان، بنفشه صمدی و مهدی یار عزیزی بازیگران فیلم، دکتر جواد حاتمی مشاور فیلمنامه و روانشناس کودک و پرینوش صنیعی نویسنده کتاب «پدر آن دیگری» که فیلم از روی آن اقتباس شده است، حضور داشتند و ضمن صحبت درباره فیلم به پاسخ گویی به پرسشهای حاضران پرداختند.
یدالله صمدی: «فیلم ساختن با بچه، درباره بچه و برای بچه بسیار کار مشکلی است
یدالله صمدی نویسنده فیلم نامه و کارگردان فیلم پدر آن دیگری در خصوص این فیلم گفت: «من در زمان نگارش فیلمنامه از خیلی از فصل‌های کتاب استقبال کردم. انتخاب زمان 20 سال پیش به چندین دلیل اتفاق افتاده است. یکی اینکه آن زمان پدیده موبایل وجود نداشت که امروزه وجود دارد و مزاحم نوشتن و فیلم ساختن و فعالیت می‌شود. روابط قصه در نبود موبایل باورپذیرتر است. از سویی دیگر مزاحمتی که نیروی انتظامی برای دختر و پسر فیلم ایجاد می‌کنند در آن زمان بیشتر اتفاق می‌افتاد.»
وی افزود: «گاهی از من سوال پرسیده می‌شود که چرا پلان‌های پیچیده و نورپردازی‌های عجیب و غریب در فیلم دیده نمی‌شود. باید بگویم که من قبلا در فیلمهای دیگرم ثابت کرده‌ام توانایی انجام تکنیک‌های پیچیده را در فیلم‌ها دارم اما این داستان و این قصه اینقدر نجیب و ساده و شریف بود که دوست نداشتم این روایت ساده را که با سلیقه من نیز همخوانی دارد با این تکنیک‌های تعویض و لنز و نور و... آلوده کنم. من نیازی به استفاده از تمهید‌های فنی پیچیده در این فیلم نمی‌دیدم.
وی در خصوص رفتار پدر، مادر و اطرافیان بچه در این فیلم گفت: «همیشه و همواره این درک متقابل است که مهم است. تمام شخصیت هایی که در این فیلم دیده می‌شوند خودشان به نوعی مشکل دارند. در این فیلم ما با پدری مواجهیم که درگیر کار و زندگی است و مادری که نمی‌تواند او را درک کند.تنها مادر بزرگ مادر شهاب است که هنوز سنتی است و دیجیتالی نشده و کتاب می‌خواند و می‌تواند شهاب را درک کند. او به شهاب می‌گوید من هم اگر جای تو بودم همین کارها را می‌کردم و به این ترتیب او را با خود همسو میکند.»
این کارگردان در مورد انتخاب بازیگران کودک و نوجوان فیلم نیز گفت: «حدود 400 کودک و نوجوان برای انجام تست به دفتر ما آمدند و دو نوجوان برادر و پسر عمو شهاب در روزهای آخر بود که انتخاب شدند. اما خود شهاب تنها چند روز قبل از فیلمبرداری به همراه پدر و مادرش به دفتر ما آمدند و من با ورود او به دفتر احساس کردم کودک مورد نظرم را پیدا کرده‌ام. من پسر بچه 6 سالهای می‌خواستم که هم هوش و استعداد و هم حرف شنوی داشته باشد. یک پسر که آشنایی با سینما و صحنه ندارد باید نقشی بدون دیالوگ را تنها با به کار گیری زبان بدن و نمایش حس‌ها در صورت بازی می‌کرد. این کاری است که بسیاری از بازیگران حرفهای سینما از آن عاجز هستند. اما مهدی یار عزیزی بسیار خوب توانست از پس این کار بر بیاید. ما صحنه‌ای را که او باید لباس عروس را قیچی می‌کرد از او تست گرفتیم بدون اینکه هیچ ابزاری در دفتر موجود باشد او توانست به خوبی تست را پشت سر بگذارد و این اطمینان مرا برای انتخاب او جلب کرد. البته بیشترین کمکی که من به او کردم این بود که با او دوست و رفیق باشم و حرفهای هم را گوش کنیم و هم اینکه از او خواستم در تمامی صحنه‌ها آنچه را که می‌خواهد در صورتش نشان دهد در دلش خودش به خودش بگوید. این کار باعث شد که بازی او باورپذیرتر باشد. او دیالوگ‌ها را در دلش می‌گفت و واکنش‌ها را در چهره بیان می‌کرد.»
وی در خصوص عدم حضور فیلم در بخش مسابقه جشنواره فیلم فجر پارسال نیز گفت: «وقتی فیلمی از بخش مسابقه کنار گذاشته می‌شود لاجرم هنرنمایی تک تک عوامل فیلم از جمله موسیقی و بازی‌ها و... نادیده گرفته می‌شود. زیرا اقبال عمومی در جشنواره برای تماشای فیلمهای بخش مسابقه بیشتر است. امروز ما جوان‌هایی داریم که فیلمهای خوبی می‌سازند. هر کدام از ما دو نسل دیدگاه خودمان را داریم و وقتی از من خواسته شد که با کنار رفتن از بخش مسابقه فضا را برای جوان‌ها فراهم کنم من گول خوردم در صورتی که باید زمینه برای رقابت همه به صورت برابر وجود داشته باشد. مگر فیلم ساختن انشاء نوشتن است که همه یک موضوع واحد را تعریف کنند و از یک سری خواسته شود که فضا را برای عده‌ای دیگر بازتر کنند. در فضای فیلمسازی هر کس نگاه خودش را دارد.»
طهماسب صلح جو: من در مقابل این فیلم غافلگیر شدم
طهماسب صلح جو منتقد میهمان این برنامه در خصوص فیلم پدر آن دیگری گفت: «مدتها بود که چنین فیلمی از آقای صمدی ندیده بودم و پس از تماشای آن غافلگیر شدم. این فیلم ساده و روان اما پر از حرفهای لایه به لایه است. سادگی فیلم مانند همان نقاشی‌های کودکانه‌ای است که در تیتراژ ابتدایی دیده می‌شود. نقاشی‌های کودکان حرف درون آنهاست. کودکان سعی می‌کنند با نقاشی‌هایشان چیزهایی را بیان کنند که ادبیات و زبان و توانایی ایشان در انتخاب واژه‌ها این اجازه را به آنها نمی‌دهد. فیلم سعی میکند فضای درخشان نقاشی‌های ابتدای فیلم را تصویر کند. فیلم اوج و فرودهای زیادی دارد و با اینکه شرایط تلخ و تراژیکی دارد اما هیچ گاه ژست تراژیک نمی‌گیرد و تمام مدت رنگ‌های شاد و شفاف و گرم در فیلم جریان دارد مانند همان نقاشی‌های ابتدایی. فیلم با این حال که به معضل پیچیده اجتماعی و خانوادگی اشاره میکند اما شادابی کودکانه‌اش را از دست نمی‌دهد.»
وی همچنین گفت: «هنر یک قلمرو و جهان فرضی است و هیچ گاه نمی‌توان دنبال مصداق واقعی اتفاقات در جهان واقعی بود زیرا هنر فلسفه زندگی را بیان میکند. شکل کلیشه‌ای اعتراض هیاهو است اما کودک این فیلم تعمدا سکوت میکند. این فیلم به نظر من درباره نسل جوان امروز جامعه است. بچه این فیلم الان بزرگ شده و نسل جوان امروز را تشکیل داده که به جای اینکه اعتراض کند حرفی نمی‌زند و ما آسیب‌های اجتماعی این رفتار را در زندگی امروزمان می‌بینیم. تصور من از نشانه‌های درون فیلم این است که کودک نمی‌خواهد مانند آدم‌هایی باشد که در اطرافش هستند و همه آنها دروغ گو هستند. او نمی‌خواهد حرف بزند زیرا اگر حرف بزند باید مانند آنها دروغ بگوید. من به خوبی به یاد دارم که کودکان 20 سال پیش چگونه مجبور می‌شدند که دروغ بگویند و همان نسل امروزه بزرگ شده‌اند و دروغ به عنصر اصلی زندگی ما ایرانی‌ها بدل شده است. جامعه‌ای که دروغ را به عنوان راه حل اصلی می‌پذیرد عواقب آن را سالهای بعد خواهد دید. این لایه اصلی درونی فیلم است. بچه پس از گم شدن در کنار نسلی دیده می‌شود که دوران آنها گذشته است و آنجا آرامش می‌یابد. تراژدی این کودک و این نسل در چنین فضایی اتفاق افتاد. این کودک نماینده نسلی است که در شرایط خاص رشد میکند و این چنین جامعه‌ای پیامد‌های خود را خواهد داشت. گفتن دروغ کودکانه با اینکه بخواهی خودت را و وجودت را پشت دروغی پنهان کنی بسیار تفاوت دارد. از سویی دیگر این فیلم درد کودکان را بیان میکند و از این جهت نیز فیلمی ارزشمند است.»
پرینوش صنیعی: «می خواستم تفاوت بین عشق پدری و مادری را در کتاب بیان کنم
پرینوش صنیعی نویسنده کتاب پدر آن دیگری درباره چرایی نگارش این کتاب گفت: «یکی از مسائلی که می‌خواستم در این کتاب بیان کنم تفاوت بین عشق پدری و مادری است. من این کتاب را 10 سال پیش نوشته ام. همان زمان به نتایج تحقیقی برخوردم که نشان می‌داد پدران فرزندان معلول تحمل بچه‌های ناتوان را ندارد و درصد بالایی از آنان زندگی را ترک کرده‌اند و مسئولیت نگهداری اینگونه فرزندان به گردن مادران افتاده است. پدران برای دوست داشتن فرزندان خود شرط دارند. آنها فرزندان موفق و توانا را بیشتر دوست دارند. عشق پدری شرط و شروط دارد اما عشق مادری نه. اینکه پدر همواره عصبانی دیده می‌شود کاملا طبیعی است. او خسته از سرکار باز می‌گردد و با خرابکاری‌های این بچه مواجه می‌شود. اتفاقا پدر این فیلم آدم خوب و زحمت‌کشی است. دست بزن ندارد. اینکه ما در مقام بیننده از رفتار او ناراحت می‌شویم بخاطر این است که بازتاب رفتارهای خودمان را روی پرده می‌بینیم.»
وی گفت: «مساله تاخیر در گفتار چندین عامل دارد که کودک این فیلم از بعضی از آنها برخوردار است مانند فرزند دوم بودن در بین بچه اول موفق و بچه سوم با جنس مخالف دوست داشتنی. همین طور تفاوتهای فردی نیز در زمینه موثر است. در این میان واکنش اطرافیان نسبت به مشکل او نیز خیلی مهم است. آنها اینقدر این موضوع را حاد می‌کنند که باعث ایجاد ترس و اضطراب بیشتر در بچه می‌شود واین مشکل را پیچیده تر میکند. تا جایی که بچه از این توانایی عدم حرف زدن برای مقابله و آزار دیگران استفاده میکند. حتی این رفتار می‌تواند تا بزرگسالی نیز ادامه داشته باشد.»
بنفشه صمدی: ارزش‌های هر فیلم باید در اشل خود آن فیلم ارزیابی شود
بنفشه صمدی بازیگر فیلم پدر آن دیگری گفت: «هر فیلمی باید در اشل خودش مورد ارزیابی قرار گیرد. مثلا کودکی که بر اثر جنگ و از دست دادن والدینش از تکلم بازمانده خیلی شرایط متفاوتی دارد نسبت به کودکی که بر اثر داشتن مشکلات خانوادگی حرف نمی‌زند. همین طور مثلا شکوه یک فیلم حماسی با شکوه لحظه‌ای که یک کودک برای اولین بار مادر خود را صدا میزند بسیار فرق دارد. درباره بازی‌های ساده این فیلم نیز می‌توانم بگویم که اگر بازی‌های خاص و بسیار تکنیکی از سوی بازیگران ارائه میشد به فضای فیلم نمی‌خورد و در اشل فیلم نمی‌گنجید. این فیلم روایتی ساده از یک خانواده کوچک ایرانی است.در این روایت هم می‌شود لحظات باشکوه پیدا کرد.»
جواد حاتمی: مساله این فیلم ارتباط برقرار کردن است
حاتمی مشاور روانشناسی این فیلم نیز گفت: «نمی شود در یک فیلم تمام جنبه‌های یک اختلال را به تصویر کشید. مساله این فیلم ارتباط برقرار کردن است. در سالهای ابتدایی زندگی فرآیند دل بستگی به مادر خیلی مهم است و چیزی به نام پذیرش بدون قید و شرط از سوی مادر وجود دارد. اما پدران بچه هایی را که توانایی بیشتر دارند را بیشتر دوست دارند. مقایسه ای که پدر خانواده بین شهاب و دیگر بچه ها انجام می‌دهد باعث گسترش مشکل می‌شود.»
مهدی یار عزیزی بازیگر نقش شهاب در این فیلم نیز گفت: «بازی کردن در این فیلم برای من خیلی سخت نبود و آن صحنه‌ای را که با پدرم آشتی کردم را بیشتر دوست دارم.»
این جلسه نقد و بررسی با پرسش و پاسخ بین میهمانان و مخاطبان ادامه یافت و به پایان رسید.
.
منابع
شاه قاسمی، الف. (۱۳۹۴). سه نکته درباره پدر آن دیگری. دانشگاه تهران: کتابچه تحلیل فیلم پدر آن دیگری.
پدر آن دیگری در وبگاه سوره سینما
پدر آن دیگری در وبگاه cinetmag.com https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%BE%D8%AF%D8%B1_%D8%A2%D9%86_%D8%AF%DB%8C%DA%AF%D8%B1%DB%8C
http://ashabeeshgh.com/%D9%86%D9%82%http://www.mmciran.com/%D8%A7%D8%AE%D8%A8%D8%A7%D8%B1-%D9%
88-%D8%B1%D9%88%DB%8C%D8%AF%D8%A7%D8%AF%D9%87%D8%A7/ID/19D8%AF-%D9%81%DB%8C%D9%84%D9%85-%D9%BE%D8%AF%D8%B1-%D8%A2%D9%86-%D8%AF%DB%8C%DA%AF%D8%B1%DB%8C/
من گارگین فتائی از ارامنهء ایران هستم .